بررسی تأثیر آموزش بر اضطراب بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد

مقدمه و هدف: بیماری های قلبی عروقی از بیماری های شایع قرن بوده و تعداد آن رو به افزایش است. آنفارکتوس میوکارد یکی از شایعترین علل بستری بیماران قلبی می باشد که مشکلات متعددی دارند یکی از این مشکلات، اضطراب می باشد. تحقیقات نشان داده که اضطراب ایجاد شده می تواند باعث ایجاد اختلال در گردش خون عروق کرونر شود و در ضمن بر میزان فشارخون و ضربان قلب می افزاید. با توجه به اینکه یکی از علل افزایش اضطراب ترس از ناشناخته ها می باشد بنابراین انتظار میرود که با افزایش آگاهی بیماران از طریق آموزش، اضطراب آنان کاهش یابد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی می باشد در این پژوهش تعداد کل نمونه ها 112 نفر (62 نفر گروه آزمون و 50 نفر گروه کنترل) از بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد بودند که از طریق نمونه گیری مستمر و بطور تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل در بخش های قلب بیمارستانهای منتخب وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران و شهید بهشتی انتخاب گردیدند. ابتدا سطح اضطراب را در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد که اولین بار این تشخیص برایشان مطرح شده است و استرپتوکیناز دریافت کرده اند تعیین نموده وآموزش خود را اجرا و سپس متغیر ذکر شده را 4 ماه  بعد از آموزش مورد بررسی قرار داده و همچنین به مقایسه چگونگی این رفتار قبل و بعد از آموزش در دو گروه آزمون و کنترل پرداخته شده است. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد اضطراب بک بود و تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS ویرایش 15 و آزمون آماری t زوج انجام شد. یافته ها: در این تحقیق میانگین نمره اختلاف اضطراب قبل و بعد از آموزش  15/6  با انحراف معیار 98/0 بوده است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که آموزش بر میزان اضطراب بیماران قلبی مبتلا به انفارکتوس میوکارد مؤثر بوده است، بطوریکه آموزش باعث کاهش میزان اضطراب آنها گردیده است. پیشنهاد می گردد جهت افزایش تأثیر آموزش علاوه بر سخنرانی و کتابچه آموزشی، روشهایی مانند فیلم و مهارتهای رفتاری لازم نیز آموزش داده شود.